Eku

Mieszkańcy Okiwany pod rządami samurajów, którzy zabronili im używać tradycyjnych broni zaczęli jako oręż wykorzystywać swoje narzędzia pracy, które były znacznie tańsze i nie zbudzały podejrzeń ze strony władz. Jedną z takich broni było eku − mierzące 1,8 m dębowe rybackie wiosło (z czego ok. 1/3 długości to łopata wiosła). 

Krawędzie wiosła  tworzyły tępe drewniane ostrze, masywny grzbiet łopaty wiosła służył do uderzania, drzewca używano do blokowania ciosów przeciwnika, a drugi koniec eku wykorzystywano do wyprowadzania pchnięć.

Ponadto podczas walki na plażach  walczący eku używali ich do sypania piasku lub rozbryzgiwania wody w oczy przeciwników, aby oślepić ich. Z kolei gdy uzbrojony w katanę przeciwnik trafił w łopatę wiosła broń klinowała się i trudno było ją wyciągnąć, więc broniący się mógł spróbować rozbroić przeciwnika.

Chociaż rybacy mieli z wiosłami do czynienia na co dzień, to jednak z uwagi na znaczna wagę i nieporęczność, aby osiągnąć mistrzostwo w walce ta bronią wcześniej warto było poćwiczyć z kosturem (bo). Możliwe, że z tego względu eku było to mniej popularną bronią w okinawskiej sztuce walki Kobudo.

 

Biegłość: Broń żołnierska

Obrażenia: 1k10 (obuchowe)

Właściwości: ciężki (heavy), dalekosiężny (reach), dwuręczny (two-handed)

Cena: 5 sz